उज्यालो खुला आकाशमुनी, आँखामा कालो पट्टी बाधिएको बेला

पट्टी खोलेर खुला आकाशको उज्यालोलाई नियाल्न खोज्नुलाई

यदी तिमी मुर्खताको संज्ञा दिन्छौ भने

म मान्न तयार छु प्रिया हो म मुर्ख हुँ

तर मेरो मुर्ख्याइमा मलाई आफुप्रती कुनै गुनासो छैन।



सुन्दर संसार रचाएर तेही संसारमा रमाउने चाहना गर्नु,

अनी तेही चाहनाको सपना देख्नुलाई

यदी तिमी मुर्खताको संज्ञा दिन्छौ भने

म कुनै सन्कोच बिना भन्न सक्छु प्रिया हो म मुर्ख हुँ

र मलाई मेरो मुर्ख्याइप्रती कुनै सिकायत छैन।



तिम्रो अधरको मुस्कानलाई आफ्नो शिरको तिलक सम्झेर

तेही तिलकको टिका लगाउनुलाई,

यदी तिमी मुर्खताको संज्ञा दिन्छौ भने

म कुनै हिच्किचाहट बिना भन्न सक्छु प्रिया हो म मुर्ख हुँ

अनी मेरो मुर्ख्याइप्रती मलाई कुनै सरम छैन।



तिमी भन्छौ प्रिया तिम्रो सपना देख्न छोडिदेउ

बरु भनन प्रिया बाँच्ननै छोडिदेउ बरु त्यो सक्छु शायद

मनमा केबल तिमीलाई सजाइ, यदी तिम्रो सपनामा रमाउन खोज्नुलाई

यदी तिमी मुर्खताको संज्ञा दिन्छौ भने

फेरी पनि म भन्छु प्रिया मलाई मेरो मुर्ख्याइमा कुनै सरम छैन कुनै सन्कोच छैन ।

ma timro sahar chhodi tadha tadha jaadai chhu.......timi sanga kahile nabhetne kasam khaadai chhu..........timilai dil didaa sajaaye yo paaye..........maile aafno najar maa kati dhokaa paaye...........yo haamro prem ko nisaani chaadera jaadai chhu.........timi sanga kahile nabhetne kasam khaadai chhu :)

वाह् वाह्! वाह् वाह्!
सरुभक्त महोदयले असली सरुभक्तको याद दिलायो।

Dhanyabaad rahulvai. :)

सरु जी(दाइ) ,

अझै साझा विचरण हुँदै छ भने कबिताको प्यास मेट्न मन थ्यो..... येस्सो पिलाउनुस न..... धेरै भो तिर्खाएको ....

यदि कबिताको तिर्खा मेट्न , तपाईंको कृतिलाइ चाख्न तिमी मुर्खताको संज्ञा दिन्छौ भने
म कुनै हिच्किचाहट बिना भन्न सक्छु दाजै हो म मुर्ख हुँ

- थाहा छैन